Nadchodzi zima...

Wbrew obiegowej opinii, Portugalia nie jest krajem wiecznego plażowania, upałów i palm. Każdy kolejny listopadowy dzień boleśnie nam to uświadamia. Zwłaszcza w Coimbrze, gdzie pogoda zmienia się z minuty na minutę - dosłownie.  Nadszedł też okres testów, dedlajnów i esejów, więc ostatnio większość czasu spędzamy w Coimbrze, grzejąc nasz wyziębiony pokój swoją obecnością.

Od kilku dni jest zimno. Tak. Marzniemy! Wszystko przez to, że portugalskie mieszkania nie posiadają żadnego systemu grzewczego, a temperatura na dworze waha się między 10 stopniami w nocy, a 16 w dzień. Oznacza to, że mniej więcej tyle możemy mieć też w mieszkaniu. Przyzwyczajamy się więc do czerpania radości z 18-stu stopni w pokoju, co jak do tej pory jest naszym jesiennym, cieplnym rekordem.

Mieszkania ogrzewa się (chociaż to dość przesadzone określenie - bardziej nazwalibyśmy to tymczasową walką z zimnem) elektrycznymi grzejnikami, chociaż farelka byłaby zdecydowanie bardziej odpowiednią nazwą. Mają one jednak swoje podstawowe wady. Po pierwsze - ciągną niesamowicie dużo prądu, za który musimy płacić. Po drugie -kilkanaście minut grzania pozwala na podniesienie temperatury o jakieś dwa stopnie… Maksymalnie na pół godziny. Preferujemy więc strategię zakładania dodatkowej pary skarpet, porcji przysiadów i podskoków raz na godzinę czy wypijania litrów herbaty z miodem, cytryną i imbirem, w którym zakochaliśmy się bez pamięci. Wyposażyliśmy się też w grubaśne szlafroki, które służą nam też jako dodatkowe koce w czasie kryzysu.

Po raz pierwszy więc relacja nie ocieka gorącym słońcem i plażowaniem. Bardziej miodem z cytryną…

Z informacji optymistycznych - grzyb na ścianie, bohater kilku postów wstecz, został z sukcesem pokonany! Okazało się, że od kilku lat w ścianie znajduje się nieszczelna rura odprowadzająca wodę z toalety na piętrze. Jako że w poprzednich latach mieszkanie było użytkowane tylko na naszym poziomie i nikt nie korzystał z dodatkowej łazienki, o przecieku nikt nie miał bladego pojęcia. Przybyła więc ekipa, wyburzyła ścianę, wymieniła rurę i rozwiązała problem. Cała operacja trwała półtora tygodnia, z czego najdłuższym procesem okazało się malowanie ściany. Pan malarz nie należał bowiem do zbyt energicznych i pracowitych majstrów…

Jako że powoli odgrzebujemy się ze wszystkich esejów i prezentacji, obiecujemy już niebawem wrzucić dawno zapowiadaną relację z Algarve. Potraktujemy to jako anty-zimową terapię.

Trzymajcie się ciepło!

Zazdrościmy centralnego ogrzewania!

M&M